Kitap // Kristin Hannah - Kış Bahçesi

Kristin Hannah'ın daha önce Ateşböceği Yolu ve Ateşböceğinin Şarkısı kitaplarını okumuş, çok beğenmiştim. Yazım tarzı akıcıydı. Kitaplar beni içine almıştı resmen ve birkaç günde bitirmiştim. Bu yüzden kitap almışken yine ona ait bir kitap almak istemiştim ama konusuna bakmadan almıştım. Kış Bahçesi kitabında ilk 200 sayfada 'niye konusuna bakmadan aldım ki?' diye üzüldüm. Fakat kitap gittikçe güzelleşmeye başladı. Son 100 sayfada ise gözlerim doldu durdu. Çok hüzünlendim. İyi ki okudum dedim. Bu kitaptaki beni en çok etkileyen şey; savaş. Bir kadının çocukları için savaşın ortasında yaptığı fedakarlıklar, çektiği acılar... 

Sayfa Sayısı : 511

Kitabın Türü : Edebiyat, Roman
Basım Yılı : 2016

Konusu : Meredith ve Nina Whitson birbirine zıt karakterlerdeki kız kardeşlerdir. Biri evde kalıp çocuklarına bakmış ve aile işinin başına geçmiş diğeriyse hayallerinin peşinden gidip dünyayı gezmiş ve ünlü bir foto muhabir olmuştur. Ancak babaları hastalandığında bu birbirine yabancı iki kadın kendilerini yine bir arada şimdi bile kızlarına herhangi bir avuntu vermeyen aşırı mesafeli anneleri Anya'nın yanında bulacaktır. Anneleriyle aralarındaki tek bağ onun çocukluklarında bazı geceler kızlara anlattığı bir Rus masalıdır. Ölüm döşeğindeki babalarınınsa hayatındaki kadınlardan son bir arzusu vardır. Anya kızlarına bir masal anlatacaktır; yıllar önce başladığı ama hiç bitirmediği o masalı. Hem de bu kez sonuna kadar. Bu masal daha önce duydukları hiçbir şeye benzememektedir; altmış yıldan uzun bir zamanı kapsayan savaş mağduru Leningrad'da başlayıp günümüz Alaska'sına kadar uzanan sürükleyici gizemli bir aşk hikâyesi. Nina'nın gerçeği açığa çıkarma konusundaki saplantısı onları annelerinin geçmişlerinde ailelerini tümüyle sarsacak ve tamamen değiştirecek bir sır öğrenecekleri beklenmedik bir yolculuğa sürükler.

Alıntılar

Bu belki doğru belki değil. Umursamıyor. Doğru olabilir ve bu onun için yeterli.

"Aşkı kaybetmek korkunç bir şey," dedi annesi usulca. "Ama ona sırt çevirmek dayanılmazdır. Hayatının geri kalanını bunu kafanın içinde tekrarlayarak mı geçireceksin? Çok erken ya da çok kolay terk edip etmediğini merak ederek mi? Ya da hep bir daha birini böyle derinden sevip sevemeyeceğini merak ederek mi?"

Veronika, "Geri döneceğine söz ver," diyor. Sasha, kolayca, "Söz veriyorum." diyor. Ama Vera bazı sözlerin verilmesini istemenin ve alınmasının anlamsız ve yararsız olduğunu biliyor.

Burada insanlar ne taşıyabiliyorsa alıp gidiyorlar. Raflar neredeyse boşalmış. Fiyatlar çoktan iki-üç katına çıkmış. Vera bunu anlamakta güçlük çekiyor. Savaş daha yeni duyuruldu, ama yine de bütün erzaklar çoktan tükendi ve etrafındaki insanlar şaşırmış ve umutsuz görünüyor.

"Sanki aşık olmak bir hastalığa yakalanmakmış gibi konuşuyorsun."

Umut kırılgan bir şeydir, eğer çok sıkı tutulursa kolayca kırılabilir.

"...Ve çok fazla yalnız kalmasına izin verme." "İnan bana, Jim, annem yalnız; ben odada olayım ya da olmayayım." "Öyleyse birlikte yalnız olun."

Meredith babası olmadan şu kıpırtısız elma ağaçlarından biri gibi olacağından korkuyordu: çıplak, savunmasız ve korunmasız.

Hiç kimse, sevgili babası bile, bu dört duvar arasında kendisini ne kadar sık yalnız ve nasıl da görünmez hissettiğini anlamadı.