Roman // Ateşböceğinin Şarkısı - Kristin Hannah

TullyileKate

Birinci kitabın sonu yüzünden ikinci kitabı okumayı istemediğimi ama birçok sorunun cevapsız kaldığını bu yüzden merak ettiğimi söylemiştim. Ve kitabı okuyup bitirmiş bulunmaktayım. 

Uzun zaman önce, hayatımın en kötü gecesinde Ateşböceği Yolu denen kapkaranlık bir sokakta yapayalnız yürürken ruhuma dokunsn biriyle karşılaştım.
O gün bizim başlangıcımızdı. Aradan otuz yıl geçti... Tully ile Kate. Sen ve ben dünyaya karşı. Seninle sonsuza dek dost kalacağız.
Ama her hikayenin bir sonu vardır, değil mi? Bir şekilde yola devam etmen gerekir. 

Geçmişi yaralarla dolu Tully...

Fedakarlığıyla etrafına ışık saçan Kate...
Onların dostluğunu ölüm bile bozamaz.

Harika bir dostluk hikayesiydi. Ara ara Kate'e kızdım, zaman zaman Tully'e kızdım ama onlar ne olursa olsun dostluklarından vazgeçmediler. Bu arada Could. Yani Tully'nin annesinin gizem dolu hayatı ve onun yaşadığı gerçekler bu kitap ile gün yüzüne çıkıyor.
Marah beni hep üzdü açıkçası ama onun pişman olması, yaptığı hataları fark etmesi onu affetmemi sağladı. 

"Acıyacağını bile bile kendimi tutamayıp yarasının kabuğunu yolan bir çocuk gibiydi."
"Yola tek başına devam etmeyi denemişti. Gerçekten denemişti. Kendince hala deniyordu ama bazen bir kişi hayatta tutunmanızı, ayakta durmanızı sağlardı. Ve o yardım elini kaybettiğinizde, eskiden ne kadar güçlü olursanız olun, yere ne kadar sağlam basmak isterseniz isteyin düşüp kendinizi yerde bulabilirsiniz."
"Onu yalnız kaldığında, geceleri, etrafında kimseler yokken düşünecekti."

 "Hayatın sana fırlattığı pisliklere hazırlanamazsın."

"Bazıları bardağın yarısını boş görür, bazıları dolu. Bense bardağı dolaba kaldırıp varlığını bile unuttum. Anladın mı?"

"Saatlerdir yazıyordum ama okuyacak hiçbir şey yoktu."