Abnormal Summit'e yeni bir izleyici kazandırdımmm kkk Coğrafya Hocamızı..

Bugün ki konum çok hoş. Tabi benim için. Ve acayip mutluluk verici. 

Ya düşünün ben ne yaptım? Ben ya ben.. Benim gibi çekingen ve sessiz biri gidip Coğrafya hocasına Abnormal Summit'in tanıtımını yaptım.. 

Şimdi, coğrafyacı sınava çalışmamız için son 15 dakika serbest bıraktı. Birden aklıma Abnormal Summit geldi. Hemen kalkıp yanına gittim. 

'Hocam, bir tane program var. Adı Abnormal Summit.. ' 

'Hmm.. ben duymadım.' dedi. 

'Hocam, Güney Kore'de burada değil zaten. 11 ülkeden temsilciler var. Kültürleri hakkında konuşuyorlar. Ya hocam ben Coğrafya'yı hiç sevmezdim.. Bu programı izlemeye başladığımdan beri Coğrafya'ya Tarih'e ilgi duymaya başladım.' dedim. Hmm.. dedi. Sonra ben ' Hocam, Türkiye'den de temsilcimiz var. Almanya,Japonya,Çin vs diye saydım.. Hoca 'Haa şu Türk parasındaki Atatürk ile ilgili bir şeyi anlatıyor o mu dedi evet,Enes Kaya dedim çok komikti ya filan dedi.. Sonra ben 'Hocam bütün bölümlerin çevirisini de yapıyorlar, izliyorum.. Ülkelerin tarihlerini,coğrafyasını araştırıyorum.' dedim 'Merak uyandırıyor yani' filan dedi..

?

Anlam veremediğim birçok şey var. Yapmam gereken, öğrenmem gereken birçok şey var. Ve ben bunları yapmaktan kaçınıyorum. Korkuyorum, yoruluyorum. Ve her gün yapmadıkça, erteledikçe daha da çoğalıyor.. Üst üste birikiyor her şey.. Gittikçe zorlaşıyor her şey.. Yapmak istediğim ne? İşte kilit nokta. Ve cevap.. belirsiz. Bilmiyorum, ne istediğimi.. Ne yapmak istediğimi... Koca bir soru işareti..

Etrafta bilinçsiz insanları gördükçe azimleniyorum, elimden gelen her şeyi yapmak için ortaya atılıyorum. Ve tek bir engelde yere yıkılıyorum.. Kalbim büyük bir darbe alıyor, pes ediyorum. Hayata küsüyorum.

Sonra geri etrafa bakıyorum.. Yapılan hataları, insanların başkalarına, hem de benden olan o başkalarına yaptıkları zulümleri görüyorum. Ben ne boş işlerle uğraşıyormuşum diyorum.. Artık bırakacağım bu boş şeyleri.. Benim bilgili, kendini iyi bilen bir insan olmam gerekli diyorum. Ve başlıyorum çalışmaya.. Ama sonra geri, önüme bir şey çıkıyor. Ve ben o dediklerimi birkaç sefer uygulayıp, unutuyorum. Dalıyorum gene dünyalık işlere.. Benim kendimi kontrol etmem gerek.. Kendimi, dinimi savunacak düzeye gelmem gerek.. Daha fazla benden olanların incinmesine izin veremem.. Dayanmıyor bu yürek..

Dostluk mu ? Aşk mı?

Bugün duygularım çok karmaşık.Ne hissettiğimi bile bilmiyorum.Kendi hislerini anlamayan insan eşittir bendim.Daha önce hiç aşık olmamıştım.O duygu nasıldır bilemem.Belki de duygusuzun teki olduğumdandır.Ama sevmek..Sevdiğin insanı korumak istersin.Ona zarar gelmesini istemezsin.Sürekli onu düşünürsün,yanında olmasını istersin.Ben mi?Nereden mi biliyorum?Etrafımdaki insanlardan...sürekli anlatıyorlar.Kimisi sevgisinin karşılığını bulmuştur.Bu yüzden mutludur.Mutlu olduğunu görünce hep bende aşık olmak isterim.Ama diğeri karşılık bulamamıştır.Bu yüzden sürekli üzülüyordur.Aşık değilim,kafam rahat derim hep bu nedenle..

Hep yalan söyleriz.O kişi mutlu olsun bizi sevmese de olur deriz.Ama hepimiz biliriz ki.O kişide bizi sevsin isteriz.Bir dostuna aşık olmak en kötüsüdür.Dostluk mu ? Aşk mı?Hangisini seçmeliyiz bu yolda..

Yine...

Mutluluğa ulaştım,onu yakaladım derken önüme hep bir engel çıkıyor,çıkarıyorlar..

Koşar adımda o mutluluğu,huzuru yakalamak için elimi uzatıyorum ve o anda önüme çıkan taşa takılıyor,tökezliyorum.

Yine elde edemiyorum..Hüznüm,endişem,korkum tekrar bütün bedenimi kaplıyor.Yavaş yavaş bir sarmaşık gibi etrafımı,bedenimi en önemlisi kalbimi sarmalıyor..

O içime gelen yalnızlık hissi tekrar beliriyor.Yanımda bir sürü insan olmasına rağmen bir çöldeymişim gibi yapayalnız hissediyorum.

Ölü gibi..Mutluluk beni yetim bırakıyor,yalnızlık beni evlatlık olarak alıyor..

Bu devirde gerçek sevgi bulmak..

Sevgi ve Dostluk -benim için- dünyanın en önemli şeyi.

Bazı insanlar karşısındakinin yüzüne gülüp,arkadaşmış,iyi niyetliymiş gibi davranıyor.

Suizan yapmak istemediğim için öyle değildir diye düşünüyorum.Ve hata yapıyorum.Çünkü öyleler.. 

Sevmek her insanın yapabileceği bir şey değil.Sevmeyi bilen çok az insan kaldı bu devirde. 

Arkadaşlık benim için çok önemli. 

Kolay affeden bir insanım.Fakat kolayca affettim diye yaptığınız hataları unuttuğum anlamına gelmez bu. ~ 

Herkese kolay güvenirim.Ama güvenimi kaybettiyse kazanması İMKANSIZ nerdeyse~ 

Hayat,dostluklar,aile,Hayaller önemlidir. 

Bir insanı,bir şeyi seviyorsanız karşılık beklemeden sevin. 

Özellikle sizi seven bir insanı kaybetmemelisiniz.Kolay değil insanın yürekten,samimi sevgisini kazanmak. 

Saygı duymak da önemli.Sevmiyorsun diye illaki kötülük yapıp,onu ezip saygı duymuyorsan.SAYGI BEKLEME! kimseden.. 

Beni sevmeyen varsa,lütfen yüzüme konuşsun.YAPMACIKLIĞI SEVMEM.

Samimiyet dünyanın en önemli şeyidir!

Anlam veremiyorum...

Hayat bazen çok yorucu.Bu aralar zorlanmaya başladım her şeyde.

Her şey bir anda üst üste geliyor.Ne yapacağımı bilemiyorum.Şaşırıyorum. 

Ayrıca insanları hiç anlamıyorum.Çok değişkenler.

Öyle olduğunu bilsem de...Suizan yapmak istemediğim için 'Öyle değildir ya!' deyip,iyimser oluyorum.Sonra üzülen ben oluyorum.

İnsanlar neden böyledir ki ? Anlam veremiyorum.Sevgimi gösterince de gidiyorlar.Sevgisiz,ilgisiz bırakınca da gidiyorlar.ne yapmam gerek gitmemeleri için.

Beni anlamıyorlar.Sevgimi,sevdiğim şeyleri anlamamakla birlikte saygı da duymuyorlar.

Bir de çıkarcı insanlar var.Senin yanına sadece ihtiyaçları olduğu zaman gelirler.Böylelerinden nefret ediyorum.Geleceksen ya temelli gel.Ya da hiç gelme!

Hangi durum karşısında ne yapmam gerek bilmiyorum.İnsanların ne tepki vereceğinden korkuyorum.Aslında kimin ne istediği önemli değil!! Ben ne istiyorum önemli olan bu! Hayatını başkalarının istekleri doğrultusunda şekillendirmemelisin!!

Fark ettim de benim ne çok bilmediğim şey varmış heheh. ^.^

Gökyüzü Özgürlüktür/Sky is Freedom

Hayaller...

Ben özgürlüğü ne karada ne denizde aradım.Ben özgürlüğü gökyüzünde aradım.Çünkü ben gökyüzüne bakarken belki sevdiğim insanda bakıyordur diye.

  Herkesin bir hayali vardır.Kiminin büyümek,kiminin dans etmek ya da şarkı söylemek..

Hayali olmayanların kaybedecek hiçbir şeyi yok demektir.Hep bir yanı eksikmiş gibi hissederler.

Benimde elbet bir hayalim var.

Hemde gerçekleşmesi neredeyse olanaksız bir hayal..

Gerçekleşmeyeceğini bile bile neden hayal ediyorsun o zaman mı diyorsunuz?

Bilmem..açıkçası pişman değilim..

Beni ben yapan hayallerim,beni mutlu eden hayallerim var.

Yalnız hissettirmiyorlar,en azından gerçek dünyadaki gibi..

Gökyüzüne baktığımda bana hep huzur veriyor.O maviyi içime çekişim,hissedişim her şeyden güzel..

Hayallerime dalmamı sağlıyor.

Özgürlük gibi.

Gökyüzü sonsuz.

Bulutların üstüne atlayıp,özgürlüğe erişmek,o mavinin içinde kaybolmak gibisi yoktur bence..

Hele maviye aşık olan birisi için.

Yani hayal kurmak bu kadar güzel ve özel bir şeydir.

Hayallerini kurabilmek için yanında en iyi giden şey müzik!

   İsteyene kitapta var!